Hoe het nu gaat met mij..

 Ooo ik moet me eigenlijk heel diep schamen... Ik denk ik kijk even op mijn blog en ik zie dat ik 27 maart de laatste post heb geschreven..Sorry!!!! 
Vorige week was ik even een boodschapje aan het doen bij de Action en toen kwam ik een oude collega tegen en die zei tegen mij; 'Ik lees je blog wel eens en zo kan ik zien hoe het met je gaat...' Ja en toen dacht bij mijzelf: O, Sjips, ik heb al een hele tijd niet geschreven... Dat moet ik toch maar eens gaan doen.. Dus, bij deze..

Het gaat goed met mij, ik woon nog steeds met heel veel plezier in Katwijk en elk weekend ga ik naar huis in Opmeer. Wij zijn laatst met de hele afdeling verhuisd naar de 4e etage, want de gehele Huntingtonkant van Overduin lrijgt nieuwbouw. We zijn er met de hele afdeling op vooruit gegaan en dit is momenteel het uitzicht wat we hebben. Dat os toch genieten! Net alsof je op vakantie bent!!!!

Ik zit nog steeds te wachten op een nieuwe nier. Ik sta op de wachtlijst en kan elk moment gebeld worden voor een transplantatie. Ik ben er zo aan toe, want ik ben het dialyseren nu wel zat.

De zomervakantie voor de inmiddels 14 jarige Sarah is afgelopen, ze gaat aankomende dinsdag beginnen in de 2e klas. Ze is nu erg aan het onderzoeken wat ze later wilt worden. Ze heeft wel een aantal ideeen en gaat ze Zorg en Welzijn kant op. Ze is heel erg tiener en geniet dat ze wat ouder is.. Ik vind het als moeder heerlijk om te zien, want ze is echt een Ilse 2.0, zo er lijkt ze op mij....

Ik ben ook nog steeds aan het haken en sinds kort ben ik begonnen met kroonluchters/lampionnen/ hangers aan het haken. En dat wordt erg leuk. Hiernaast zie je een roomwitte die ik over een lamp heb gehangen. Als ik meer heb zal ik wel foto's laten zien. Ik ben nu met een rode bezig. Deze kroonluchters ga ik dan weer verkopen via mijn site.. www.ilsjes.nl

Nou eigenlijk heb ik niet heel veel meer te vertellen, ik geniet van de zomer, van het weer en alle leuke momenten die ik beleef  met mijn familie en vrienden...... Ik hoop dat jullie dat ook doen!!

lentekriebel in herinnering

Het is een mooie lentedag, ergens in April. Het is vroeg in de ochtend en de zon schijnt , de lucht is blauw en er staat geen wind. Het is heerlijk weer om thuis te blijven, maar ik moet wel naar school. Op deze vroege ochtend loop ik met mijn zware lederen schooltas te trap af naar beneden waar mijn vader aan tafel zit met zijn beker koffie, krant en een brandend shaggie in zijn mond. Hij wacht op zijn collega, die hem ophaald om vervolgens naar hun werk te gaan. Mijn vader wenst mij goedemorgen en neemt de laatste slok van mijn koffie en slaat zijn krant dicht, want door het keukenraam zien we bet wiite busje van zijn collega aankomen. Ik zeg mijn vader gedag en hij loopt de deur uit met zijn kleine wit blauwe koelbox, hij zwaait nog even naar me en stapt in de bus. Ondertussen schenk ik voor mijzelf in en smeer ik een stapel broodjes, waarvan ik er eentje oppeuzel boven de krant die mijn vader net dichtgeslagen heeft. Al lezend en kauwend hoor ik boven een wekker gaan, mijn moeder en broer te worden ook wakker, want ik hoor ze boven stommelen en praten. Ze kunnen het rustig aan doen want mijn moeder is vrij vandaag en mijn broertje begint wat later. 

Ondertussen is het voor mij tijd om naar school te gaan. Ik geef een brul naar boven dat ik ga en mijn moeder wenst mij een fijne dag. Ik stop mijn broodtrommeltje en een paar pakjes drinken in mijn lederen schooltas en ik stap naar buiten. Ik gooi mijn tas op de grond en ik neem een teug van de vroege frisse voorjaarslucht. Ik draai de slot van de schuur los en ik pak mijn fiets eruit en doe de deur dicht. Mijn tas pak ik van de grond en leg hem op mijn bagagedrager en doe mijn snelbinders en een extra spring eroverheen, zodat hij goed vast zit. Want ik kom vaak van die vervelende etters tegen die je tas van je fiets af te proberen trappen.. Nu hebben daar geen kans toe bij mij. Ik stap op mijn fiets en begin mijn dagelijkse tocht naar school in de stad, dat is 15 kilometer fietsen. Ik rij de straat uit en geniet nu al van het voorjaarszonnetje. Ik stop even om mijn zonnebril op te doen, want de zon schijnt pittig in mijn 9gen en daar kan ik niet goed tegen. Ik stap weer op mijn fiets om mijn weg te vervolgen. Eerst langs een vijver waar de ee does vrolijk kwetteren en kwaken, ik kan zo blij worden van dit geluid. Ik denk bij mijzelf; later als ik groot ben wil ik ook eenden in een vijver. Ik fiets door het dorp naar de lange weg naar de stad, ik sluit bij een kolonie andere mede scholieren aan die ook naar de stad naar school gaan. Genietend van de zon, afsluitende vogels en de gesprekken voor me trap ik vrolijk verder. Langs de weilanden met koeien, tulpen in heel veel verschillende kleuren en de pasgebren lammetjes die met je meerennen. Nee, zo is het geen straf om elke dag naar school te fietsen.

n

In het volgende dorp aangekomen komt er heerlijke geur je tegemoet. Het is de geur van vers gebakken brood van de warme bakker. Hij laat altijd zijn pas gebakken brood buiten afkoelen zodat de geur over de gehele omgeving wordt verspreid. Ik trap vrolijk verder in dezelfde kolonie, waar nog veel meer mensen zijn aangesloten. Langs de kerk, onder de viaduct door en over het fietspad langs de snelweg waar nog veel meer mensen uit omliggende dorpen fietsen. In een grote lange kolonie fietsen we naar de stad waar de verschillende scholen staan en zo wordt de kolonie weer kleiner. De weg oversteken en bij de spoorwegovergang moeten we even stoppen voor de trein die langzaam optrekt vanaf het station. Ondertussen kom ik mijn klasgenoten tegen, we groeten elkaar en samen trappen we naar school om onze fietsen in de fietsenstalling te parken. We horen de zoemer van school en we rennen naar binnen om de les te volgen..